انواع ( ی):
1 . « ی » جزء خود کلمه است و نشانه نیست ، مانند قالی .
2 . « ی » نشانه ی صفت نسبی است ، مانند صنایع دستی .
3 . « ی » نشانه ی کسره (میانجی ) است ، مانند استان های ایران ، استان های کرمان و یزد .
4 . « ی » نشانه ی وحدت است ، مانند : هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و ..
5. «ی » نشانه ی صفت لیاقت است .، مانند خوردنی ، پوشیدنی .
6. « ی » نشانه ی حاصل مصدری است ، مانند مردی (مرد بودن ) خوبی (خوب بودن ) .
7-« ی » نشانه ی شناسه ی فعل است . مانند : خفتی . مردی . رفتی .
« ی » کاربردهای دیگری نیز دارد که جهت جلوگیری از اطالة کلام از ذکر آن ها خودداری می گردد .
انواع (ان ):
در نشانه های جمع گفته می شود که یکی از نشانه های جمع فارسی (ان )است . ( ان ) کاربردهای دیگری نیز دارد که عبارت اند از :
1. جزء خود کلمه است ، مانند لیوان .
2. نشانه ی صفت فاعلی ( حالیه )است مانند گریان ، خندان .
3 . نشانه ی زمان است مانند بامدادان .شامگاهان
4. نشانه ی مکان است ، مانند ایران ( سرزمین منسوب به قوم آریا ) ،گیلان .
5 . گاه به آخر صفات می پیوندد و تغیری در معنی و نوع کلمه نمی دهد ؛ مانند شادان و آبادان .